vervolg in Daki - Reisverslag uit Calcutta, India van Miriam Wijnen - WaarBenJij.nu vervolg in Daki - Reisverslag uit Calcutta, India van Miriam Wijnen - WaarBenJij.nu

vervolg in Daki

Door: Miriam

Blijf op de hoogte en volg Miriam

27 April 2014 | India, Calcutta

Op de outdoor lekker thee gedronken. Daarna douchen en omkleden. Nadat we ons hadden omgekleed gingen wel met die boot over op weg naar die bruiloft. Vanaf deze boot hoorde we deze muziek al schallen. Het bleek dat wel nog een ruim half uur moesten lopen. Niet echt fijn in het donker. Want om half 6 is het in India donker. Deze muziek kwam steeds dichterbij en op een gegeven ogenblik zagen we ook blauwe lichtjes. Ik vroeg aan die manager van die outdoor hoeveel mensen op deze bruiloft kwamen. Nu zouden het er ongeveer 300 zijn. Ze trouwen daar meerdere keren. Wat inhoudt dat er meerdere feesten worden gehouden. Nu was het bij deze jongen thuis. We kwamen aan en er stonden meteen mensen klaar met thee. Aan een kant waren ze het huis aan het versieren aan deze andere kant aan het koken. Grote pannen van een meter doorsnee stonden op grote vuren. Er werden rijst aardappels vlees en groenten gekookt en gebakken. Later kregen we met 60 mensen tegelijkertijd eten in een soort tent waar tafels en stoelen klaar stonden. Deze bruid mooi versiert en mooie kleren aan kwam iedere gast een beetje speciaal klaargemaakte rijst brengen. Verder hebben we die bruid niet gezien. Als je klaar was met eten stond je op en ging je die bruidegom bedanken voor die maaltijd en veel geluk wensen. Daarna vertrokken We terug met die laatste boot. Die was extra besteld. Want normaal varen ze maar tot een bepaalde tijd. Omdat het later was moesten We extra betalen voor de overtocht. Normaal 2 roepies voor heen en terug. Nu 6 voor die terugreis. Haha geen geld hè. Nog even gedoucht en slapen. Ja niet echt fijn in die warmte. 2 van die Italiaanse jongens zijn op die gang gaan slapen. 1 in se hangmat. Die ander hadden zich deze matras op deze grond gelegd. Was daar wel koeler. Lig ik net te lezen komt me een bidsprinkhaan aanzeilen. Shit heb ik weer. Ik vond het zielig maar alee geen enge beesten als ik slaap dus een kussen erop. Nee dat lukte niet. Niet dood. Nog maar eens maar niks hoor. Toen het kussen en flink duwen. Maar het kreng wilde niet. Na nog enkele pogingen heeft een van die jongens hem met mij gevangen en hebben We hem levend buiten gezet. Samen morgens nog steeds levend en toen op die struiken gezet. Wandelde gewoon verder. Wat een harde schild heeft zo n beest. Na het ontbijt en weer die boot maar nu naar het andere eiland. Daar werden wel rondgereden met een soort brommer met aanhanger. Die aanhanger was een plaat waar weer met 6 volgens Indiase begrippen ruim konden zitten. Haha als hij wat harder reed ging het aardig hobbelen. Na verloop van tijd voelde je je billen aardig. We gingen op weg naar enkele schooltjes. Daar stelden wij ons voor aan die kinderen en zongen liedjes voor hun. Nou hadden die Italianen enkele liedjes waarvan een die wat vunzig was. Maar dat wisten en verstonden die kinderen niet. Dus in elke klas werd Door hun uit volle borst gezongen. Wij konden niet meer van het lachen. We kregen het steeds benauwder en konden ons niet meer inhouden. Ja was super. We hebben behoorlijk wat afgelachen. Daarna Door naar die laatste school. We hadden ondertussen al aardig wat kilometers op die brommer doorgebracht. Die laatste school wederom liedjes gezongen en gelachen. Normaal zouden We daar slapen maar gezien die warmte en geen douchen hadden wel afgesproken terug naar Daki te gaan. Dus zijn wel na die lunch wat gaan rond kijken want dr. Sujit kwam kijken naar deze aanbouw van deze school. Toen hij was geweest hebben wel foto's gemaakt en afscheid genomen van de Italianen. Hun bleven nog even op het eiland en gingen dan verder met deze trein naar varanazi. Wij gingen met 3 terug naar Daki. Dus nog een rondje brommer en boot en terug op de outdoor. Heerlijk gedoucht. Ik heb geen lunch genomen hadden Door deze warmte geen trek meer. Ben op tijd gaan slapen. Zaterdagmorgen lekker rustig aan want er hoefde pas rond 11 uur te beginnen met patiënten. Eerder waren deze artsen er niet. Jammer dat het Internet niet werkte zo kon ik niet appen of bellen. Alecia en Jelle gingen fietsen maar op een kleine half gare fiets opnieuw te gaan rijden bij een temperatuur van boven de 40 graden hadden ik geen zin. Ik ging liever op mijn gemak douchen en wat lezen. Na het spreekuur weer 3 uur terug naar die indoor. We waren wel gaar toen werd om half 5 aan kwamen. Bleek dat bijna alle Italianen vertrokken waren waardoor er vergelijken was ontstaan omdat Linde en Bernard alleen spreekuur hadden gedraaid. Na nog een meting op deze indoor met deze vraag of wij deze nieuwe valentairs wegwijs wilde maken konden wel vertrekken. Enkele zijn nog weg in verband met het weekend vakantie. Dus lekker rustig op deze gadthouse. We zijn met 5 naar MC. Donald gaan eten en erna naar de gadthouse gegaan. Het was erg warm dus slapen lukte niet goed. Nog effe contact met thuis. Zondagmorgen uitgeslapen en toen ik om 11 uur naar beneden ging was iedereen weg. Lekker op mijn gemak koffie gedronken en daarna met deze metro naar de stad. Heb nog 2 broeken en sjaals gekocht. Wat rond gelopen en geleken. Daarna bij KFC gegeten. Maar viel zwaar op mijn nuchtere maag. Bij de pizzahut een heerlijke kop capacino gedronken. En daarna nog effe gebeld met thuis. Nog even en het is weer alles gewoon. Vanmorgen heel gesprek met de beheerder van het gasthouse. Die verdient erg weinig. Ja dan weet je weer wat wij luxe hebben. Hier nog steeds grootste gedeelte van de mensen die van 1 euro per dag moeten rondkomen. Onderweg een annanas gekocht. Lekker voor vanavond. Ik dacht dat ik nog steeds de enigste was. Nee Pablo was ervoor. Die lag beteuterd op een kamer op bed. Haja was de sleutel verloren van het slot. Kreeg met geen mogelijkheid zijn deur open. Ja een nieuw slot hadden ik wel maar daarmee hadden hij de kamer niet open. Toen kwam de nieuwe volontair binnen gewandeld. Die dacht de klus wel effe te klaren. Dus niet. Zijn mooie Zwitserse mes krom. Deur nog dicht. Met wat meer geschud een groter mes maar ook dat ging niet. Het slot proberen met een soort schroevendraaier maar nog steeds niks. Alleen een hoop gekraakt want het hout scheurde wel. Ik zeg dadelijk heb je de halve deur gesloopt met nog steeds het slot erop. En ja uiteindelijk met het kapmes de boel geprobeerd te slopen maar alleen het hout geeft mee maar het slot is prima. Haha wordt vervolgt.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: India, Calcutta

vervolg in Daki

Op de outdoor lekker thee gedronken. Daarna douchen en omkleden. Nadat we ons hadden omgekleed gingen wel met die boot over op weg naar die bruiloft. Vanaf deze boot hoorde we deze muziek al schallen. Het bleek dat wel nog een ruim half uur moesten lopen. Niet echt fijn in het donker. Want om half 6 is het in India donker. Deze muziek kwam steeds dichterbij en op een gegeven ogenblik zagen we ook blauwe lichtjes. Ik vroeg aan die manager van die outdoor hoeveel mensen op deze bruiloft kwamen. Nu zouden het er ongeveer 300 zijn. Ze trouwen daar meerdere keren. Wat inhoudt dat er meerdere feesten worden gehouden. Nu was het bij deze jongen thuis. We kwamen aan en er stonden meteen mensen klaar met thee. Aan een kant waren ze het huis aan het versieren aan deze andere kant aan het koken. Grote pannen van een meter doorsnee stonden op grote vuren. Er werden rijst aardappels vlees en groenten gekookt en gebakken. Later kregen we met 60 mensen tegelijkertijd eten in een soort tent waar tafels en stoelen klaar stonden. Deze bruid mooi versiert en mooie kleren aan kwam iedere gast een beetje speciaal klaargemaakte rijst brengen. Verder hebben we die bruid niet gezien. Als je klaar was met eten stond je op en ging je die bruidegom bedanken voor die maaltijd en veel geluk wensen. Daarna vertrokken We terug met die laatste boot. Die was extra besteld. Want normaal varen ze maar tot een bepaalde tijd. Omdat het later was moesten We extra betalen voor de overtocht. Normaal 2 roepies voor heen en terug. Nu 6 voor die terugreis. Haha geen geld hè. Nog even gedoucht en slapen. Ja niet echt fijn in die warmte. 2 van die Italiaanse jongens zijn op die gang gaan slapen. 1 in se hangmat. Die ander hadden zich deze matras op deze grond gelegd. Was daar wel koeler. Lig ik net te lezen komt me een bidsprinkhaan aanzeilen. Shit heb ik weer. Ik vond het zielig maar alee geen enge beesten als ik slaap dus een kussen erop. Nee dat lukte niet. Niet dood. Nog maar eens maar niks hoor. Toen het kussen en flink duwen. Maar het kreng wilde niet. Na nog enkele pogingen heeft een van die jongens hem met mij gevangen en hebben We hem levend buiten gezet. Samen morgens nog steeds levend en toen op die struiken gezet. Wandelde gewoon verder. Wat een harde schild heeft zo n beest. Na het ontbijt en weer die boot maar nu naar het andere eiland. Daar werden wel rondgereden met een soort brommer met aanhanger. Die aanhanger was een plaat waar weer met 6 volgens Indiase begrippen ruim konden zitten. Haha als hij wat harder reed ging het aardig hobbelen. Na verloop van tijd voelde je je billen aardig. We gingen op weg naar enkele schooltjes. Daar stelden wij ons voor aan die kinderen en zongen liedjes voor hun. Nou hadden die Italianen enkele liedjes waarvan een die wat vunzig was. Maar dat wisten en verstonden die kinderen niet. Dus in elke klas werd Door hun uit volle borst gezongen. Wij konden niet meer van het lachen. We kregen het steeds benauwder en konden ons niet meer inhouden. Ja was super. We hebben behoorlijk wat afgelachen. Daarna Door naar die laatste school. We hadden ondertussen al aardig wat kilometers op die brommer doorgebracht. Die laatste school wederom liedjes gezongen en gelachen. Normaal zouden We daar slapen maar gezien die warmte en geen douchen hadden wel afgesproken terug naar Daki te gaan. Dus zijn wel na die lunch wat gaan rond kijken want dr. Sujit kwam kijken naar deze aanbouw van deze school. Toen hij was geweest hebben wel foto's gemaakt en afscheid genomen van de Italianen. Hun bleven nog even op het eiland en gingen dan verder met deze trein naar varanazi. Wij gingen met 3 terug naar Daki. Dus nog een rondje brommer en boot en terug op de outdoor. Heerlijk gedoucht. Ik heb geen lunch genomen hadden Door deze warmte geen trek meer. Ben op tijd gaan slapen. Zaterdagmorgen lekker rustig aan want er hoefde pas rond 11 uur te beginnen met patiënten. Eerder waren deze artsen er niet. Jammer dat het Internet niet werkte zo kon ik niet appen of bellen. Alecia en Jelle gingen fietsen maar op een kleine half gare fiets opnieuw te gaan rijden bij een temperatuur van boven de 40 graden hadden ik geen zin. Ik ging liever op mijn gemak douchen en wat lezen. Na het spreekuur weer 3 uur terug naar die indoor. We waren wel gaar toen werd om half 5 aan kwamen. Bleek dat bijna alle Italianen vertrokken waren waardoor er vergelijken was ontstaan omdat Linde en Bernard alleen spreekuur hadden gedraaid. Na nog een meting op deze indoor met deze vraag of wij deze nieuwe valentairs wegwijs wilde maken konden wel vertrekken. Enkele zijn nog weg in verband met het weekend vakantie. Dus lekker rustig op deze gadthouse. We zijn met 5 naar MC. Donald gaan eten en erna naar de gadthouse gegaan. Het was erg warm dus slapen lukte niet goed. Nog effe contact met thuis. Zondagmorgen uitgeslapen en toen ik om 11 uur naar beneden ging was iedereen weg. Lekker op mijn gemak koffie gedronken en daarna met deze metro naar de stad. Heb nog 2 broeken en sjaals gekocht. Wat rond gelopen en geleken. Daarna bij KFC gegeten. Maar viel zwaar op mijn nuchtere maag. Bij de pizzahut een heerlijke kop capacino gedronken. En daarna nog effe gebeld met thuis. Nog even en het is weer alles gewoon. Vanmorgen heel gesprek met de beheerder van het gasthouse. Die verdient erg weinig. Ja dan weet je weer wat wij luxe hebben. Hier nog steeds grootste gedeelte van de mensen die van 1 euro per dag moeten rondkomen. Onderweg een annanas gekocht. Lekker voor vanavond. Ik dacht dat ik nog steeds de enigste was. Nee Pablo was ervoor. Die lag beteuterd op een kamer op bed. Haja was de sleutel verloren van het slot. Kreeg met geen mogelijkheid zijn deur open. Ja een nieuw slot hadden ik wel maar daarmee hadden hij de kamer niet open. Toen kwam de nieuwe volontair binnen gewandeld. Die dacht de klus wel effe te klaren. Dus niet. Zijn mooie Zwitserse mes krom. Deur nog dicht. Met wat meer geschud een groter mes maar ook dat ging niet. Het slot proberen met een soort schroevendraaier maar nog steeds niks. Alleen een hoop gekraakt want het hout scheurde wel. Ik zeg dadelijk heb je de halve deur gesloopt met nog steeds het slot erop. En ja uiteindelijk met het kapmes de boel geprobeerd te slopen maar alleen het hout geeft mee maar het slot is prima. Haha wordt vervolgt.

Recente Reisverslagen:

28 April 2014

mijn laatste dag in Calkutta

27 April 2014

vervolg in Daki
Miriam

Ik ben 54 jaar, woon in Zuid Limburg. Ik werk als gespecialiseerd HBO Verpleegkundige in de wijk. Ik ben getrouwd met Peter en wij hebben 3 kinderen en schat van 1 kleindochter. Mijn hobby's zijn lezen wandelen ballonvaren lekker eten en verre reizen.

Actief sinds 26 Maart 2014
Verslag gelezen: 132
Totaal aantal bezoekers 13448

Voorgaande reizen:

17 September 2017 - 01 Oktober 2017

Naar Calkutta september 2017.

07 Januari 2016 - 28 Januari 2016

Terug naar Calkutta

30 Oktober 2015 - 20 November 2015

Op we naar Cuba

01 November 2014 - 20 November 2014

Equador en de Galapagos eilanden

28 Maart 2014 - 30 April 2014

Mijn reis naar Calkutta India

27 April 2014 - 27 April 2014

vervolg in Daki

Landen bezocht: